Song of the Abyss

Grecka tragedia to nie była, choć znalazła się w niej Hamartia XD

Sporej części bolączek poprzedniej książki udało się tutaj uniknąć (czytelniejsze elipsy! Choć i tak jedna mnie skonfundowała). Była to trochę transakcja wiązana, bo i to, co podobało mi się najbardziej w 1. tomie, było mniej prominentne. Najpewniej autorka nie chciała się nadto powtarzać, bo jeszcze 2 tomy w serii przed nią.

Przede wszystkim książka ma dużo dynamiczniejszą akcję z wyraźną i to wysoką stawką (choć nie ukrywam, że zaśmiałam się, gdy Anya uznała, że najlepszym rozwiązaniem będzie wysadzić wszystko w powietrze i w ogóle wszystko to trąci rewolucją proletariacką, lol). Finał jest sprawnie przeprowadzony i jest tu sporo ciekawych pomysłów i wyborów (np. w ogniu, dosłownym, walki rozdział z perspektywy bohaterki, która już właściwie niczego nie słyszy [ale jakby trochę słyszy, ekhem...] i nie ma swojego droida, który informowałby ją o tym, co się dzieje dookoła niej). Znów — w przypadku książki tak napakowanej akcją deserowa scena erotyczna wydała mi się zupełnie zbędna, no ale taki styl ma chyba Emma Hamm, a i dwa bakłażany protagonisty zobowiązują. W ogóle wyjątkowo mało jak na nią było „oh” i to do tego pojawiały się w dużych interwałach, a pierwsze naprawdę późno! Szok i niedowierzanie!

Porusza się tu zagadnienia związane z traumą, PTSD, winą, niepełnosprawnością, czuciem się niepełnym, niekochalnym i wychodzi to nawet całkiem zręcznie. Oczywiście jest tu sporo grubej kreski, ale to zdecydowanie najlepsza z 3 książek Autorki, które przeczytałam.

Niemniej, po „Ice Planet Barbarians” już na zawsze będę naznaczona skojarzeniami z Ruby Dixon w przypadku takich monster romansów. Zresztą, jak w przypadku Dixon, tutaj też jestem ciekawa, w jaki sposób następna książka, której osią jest przecież znów międzyrasowy romans, będzie się różniła od poprzednich (zapowiadające się grumpy i sunshine trąci Aehako i Kirą, też 3. książką w IPB!).

W tej serii mamy jeszcze misję, która jest dodatkową osią fabuły i działa jako podpórka, gdyby reszta miała się kompletnie sypać, a i książek jest zapowiedzianych mniej. Choć czytelnicy już nawołują o więcej niż tylko 4, więc kto wie, może powtórzy losy IPB.

Grecka tragedia to nie była, choć znalazła się w niej Hamartia XD

Sporej części bolączek poprzedniej książki udało się tutaj uniknąć (czytelniejsze elipsy! Choć i tak jedna mnie skonfundowała). Była to trochę transakcja wiązana, bo i to, co podobało mi się najbardziej w 1. tomie, było mniej prominentne. Najpewniej autorka nie chciała się nadto powtarzać, bo jeszcze 2 tomy...